Terapia czaszkowo-krzyżowa

Jest to jedna z metod osteopatycznych, stosuje się przy dolegliwościach związanych z ciałem pacjenta, ale również z całą jego osobą.

Nie wymaga ona bezpośredniego kontaktu ze skórą pacjenta, tym niemniej zalecana jest dla pacjenta odzież miękka, lekka, nie krępująca ruchów, bezuciskowa. Terapeuta w czasie zabiegu, który trwa średnio ok. 1 godzinę, wykonuje konkretne układy terapeutyczne, stosowane również i w innych podejściach osteopatycznych, dotykając ciała pacjenta w różnych miejscach: na czaszce, klatce piersiowej, kości krzyżowej, stopach, delikatnym dotykiem (nie więcej niż 5-cio gramowym), który pozwala na rozluźnienie tkanek miękkich i kostnych w obrębie układu czaszkowo-krzyżowego (zespołu membranowego opony twardej mózgu i rdzenia kręgowego i przyczepionych do niej struktur kostnych: czaszki, kręgosłupa szyjnego i kości krzyżowej). Duża część technik TCK skierowana jest na przywrócenie naturalnego, wzajemnego ruchu kości czaszki i elastyczności membran otaczających mózgowie. Terapia może być również stosowana lokalnie np. wokół stawu kolanowego, stopy lub szczęki. W ten sposób zabieg uwalnia różne ograniczenia i dysfunkcje w ciele i przywraca ruchomość, dając odczucie rozluźnienia i dobre samopoczucie. Pacjent po zabiegu jest wypoczęty, zaś w przypadku gdy następuje rozwiązanie traumatycznego przeżycia, terapii mogą towarzyszyć mimowolne ruchy ciała, drgania, zmiany rytmu oddechowego, reakcje emocjonalne typu śmiech, płacz.

Podczas terapii stosowane są różne techniki terapeutyczne. Zasadą przyjętą podczas stosowania TCK jest minimalna ingerencja ze strony terapeuty przy maksymalnej inicjatywie i zaangażowaniu systemu pacjenta w procesie leczenia. Terapeuta odnajduje pewien dystans tzw. granice kontaktu w odniesieniu do zachodzącego procesu, który ma miejsce w ciele pacjenta, natomiast zachowuje status obserwatora, bez ingerencji w sam proces leczenia. Terapeuta obserwując „ułatwia” przejście przez proces, ale nie wymusza, ani nie przyśpiesza zmian. Stosuje tzw. techniki zaciszania, wzmacniając zasoby własne organizmu, trakcję opony twardej, dekompresję kości krzyżowej czy też odblokowując szwy czaszkowe. Podczas wykonywania układów terapeutycznych jest w stanie cofnąć objawy lokalnej niedyspozycji tkanki, oddziaływać na odległe narządy i cały układ homeostazy organizmu. Terapia CK stwarza możliwości do pracy z traumą różnego pochodzenia.

Kiedy zastosować metodę:

• stres, depresja
• chroniczne zmęczenie
• dysfunkcje stawu skroniowo-żuchwowego
• nadwaga, „opuchnięcia”
• zaburzenia snu
• urazu mózgu oraz rdzenia kręgowego
• PTSD – Syndrom Stresu Pourazowego
• zaburzenia endokrynologiczne
• zaburzenia pooperacyjne, pourazowe
• bóle i zawroty głowy
• migreny
• bóle kręgosłupa i kończyn
• cierpnięcia i mrowienia
• zespół jelita wrażliwego
• wzdęcia i zaparcia
• zaburzenia koncentracji

Przeciwwskazania to:

• ostre stany które wymagają ingerencji lekarza
• świeże krwotoki
• aktywne fazy stanów psychicznych
• pierwsze trzy miesiące ciąży
• stany pozawałowe

Jak długo trwa zabieg?
Ludzie dorośli około 1 godziny, natomiast u dzieci sesja może być krótsza, a jej przebieg bardziej dynamiczny (wymagana jest obecność rodzica lub opiekuna).