Igłoterapia pól punktów spustowych
Wydaje się, że tylko w takiej formie: mini szoku lokalnego, można sprowokować skuteczną aferencję w aktywnych patologicznie polach. Nieaktywne struktury „nawet drażnione igłą” w myśl omawianych tutaj zasad, nie wywołują bólu, nie ulegają miejscowemu szokowi, nie prowokują oczekiwanej aferencji. To oznacza, że nie biorą udziału w obrazie klinicznym i są czynnościowo zdrowe.
Zabieg ten, o wyraźnej przewadze oddziaływania odruchowego, wnosi także zmiany biomechaniczne w stawach, wyrażające się widoczną poprawą gry stawowej, w wyniku czego dochodzi do poprawy ruchomości fizjologicznej stawów. Zjawisko to ma szczególne znaczenie w przypadku terapii odruchowej zaburzeń ruchomości stawów kręgosłupa. Ta droga może wywierać istotny wpływ na terapię syndromów jednostek ruchowych kręgosłupa i skutków ich zaburzeń. Istotną rolę odgrywa także w terapii skutków dysfunkcji stawów obwodowych.
Znaczenie odruchowe igłoterapii można zaobserwować również w łagodzeniu się obrazu klinicznego, wywoływanego czynnym konfliktem korzeniowo-dyskowym dolnej części odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Może, więc się okazać skuteczna we wspomaganiu łagodzenia ostrych stanów korzeniowych.
Terapie, Diagnostyka & Fizykoterapia
Pozostałe terapie
